Παιδεία, υγεία και ασφάλεια για τους έχοντες

Του Γιάννη Κολλάτου

 «Τα γράμματα είναι από τις πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου. Κι επειδή οι αρχές αυτές είναι αληθινές, πρέπει να μην ξεχνούμε πως υπάρχει μια καλή παιδεία εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του και μια κακή παιδεία εκείνη που διαστρέφει και αποστεγνώνει και είναι μια βιομηχανία που παράγει τους ψευτομορφωμένους και τους νεόπλουτους της μάθησης, που έχουν την ίδια κίβδηλη ευγένεια με τους νεόπλουτους του χρήματος».
Γιώργος Σεφέρης

 Το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, η παιδεία που παράγει πραγματικά μορφωμένους και όχι όπως μέχρι το σχετικά πρόσφατο παρελθόν υποψηφίους δημοσίους υπαλλήλους με μεταπτυχιακούς τίτλους... Αν άκουγε κανείς προσεκτικά τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού θα πίστευε ότι πράγματι σε αυτή τη χώρα υπάρχει μία μέριμνα για να επενδύσει στο επιστημονικό δυναμικό της και πως το brain drain, η διαρροή μορφωμένων νέων προς το εξωτερικό θα σταματήσει.. Φευ!

 Ο δείκτης απαισιοδοξίας στους νέους χτυπάει πλέον κόκκινο. Όσοι μπορούν φεύγουν στο εξωτερικό. Τα ελληνικά πανεπιστήμια ξεμένουν από καθηγητές που συνταξιοδοτούνται και νέες θέσεις δεν προκηρύσσονται.  Ο νέος υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, στοιχειοθέτησε ότι θα συνεχίσει τη μεταρρύθμιση Μπαλτά, που στόχο της έχει να μειωθεί η διδακτέα ύλη, να επιστρέψουν οι αιώνιοι φοιτητές. καμία κουβέντα για την ουσιαστική αναβάθμιση όμως του δημόσιου Πανεπιστημίου, για το γεγονός ότι η Παιδεία στη χώρα γίνεται ακόμη πιο ταξική και οι φτωχοί νέοι δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη μόρφωση, ενώ ανακαλύφτηκε ότι το 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική Παιδεία περιελάμβανε και τα φροντιστήρια των λαϊκών οικογενειών.. Γιατί τώρα μόνο στην Ελλάδα, θα πρέπει ο νέος να μαθαίνει ξένες γλώσσες στα φροντιστήρια και όχι στο σχολείο, γιατί θα πρέπει να μαθαίνει μαθηματικά, φυσική χημεία, αρχαία και έκθεση στα φροντιστήρια και όχι στο σχολείο, καμία συζήτηση...

 Στην Τρίτη Λυκείου, πολλοί μαθητές κι εδώ στη Λάρισα, πηγαίνουν στο σχολείο και οι καθηγητές τους επιτρέπουν να διαβάζουν για το απόγευμα στα ιδιαίτερα που οι ίδιοι τους κάνουν στο σπίτι , "μαύρα" εννοείται φυσικά, χωρίς απόδειξη.

 Το πτωχευμένο ελληνικό κράτος τους πληρώνει λοιπόν για άγρα πελατών για το απόγευμα. Κάτι παρόμοιο δεν συμβαίνει και με τους καθηγητές του Πανεπιστημιακού που με πρόσχημα την διάλυση του δημόσιου συτήματος υγείας, κάνουν τις εγχειρίσεις σε ιδιωτικές κλινικές αντί του Πανεπιστημιακού, το οποίο επισης χρησιμοποιούν για άγρα πελατών. όπως έκαναν παλιότερα και οι γιατροί στο ΙΚΑ που είχαν το απόγευμα ιδιωτικά ιατρεία...Και αυτό το προνόμιο το κατάργησε ο νεοφιλελέυθερος Άδωνης!

 Στον Παλαμά, καταργείται το αστυνομικό τμήμα και συγχωνεύεται με αυτό των Σοφάδων...

 Συμπέρασμα η ασφάλεια του πολίτη ιδιωτικοποιείται και αυτή αφού όποιος έχει ιδιωτική security, αισθάνεται ασφαλής.

 Συμπέρασμα δεύτερο σε μία φτωχοποπιημένη χώρα, όπου δεν προχωρούν οι διαρθρωτικές αλλαγές και δεν σπάει το απόστημα των συντεχνιών και του πολιτικού κόστους, η Παιδεία, η Υγεία και η ασφάλεια, αυτά τα αγαθά που υποτίθεται πρέπει να σου παρέχει το κράτος για τους φόρους που του αποδίδεις, γίνονται ολοένα και περισσότερο ταξικά...

Παιδεία ώρα μηδέν
 Που βαδίζει η ελληνική παιδεία; Πόσο μπορεί να βασιστεί στο ανθρώπινο δυναμικό της η χώρα για να ανακάμψει; Γιατί κάθε χρόνο τα θέματα στις Πανελλαδικές εξετάσεις, σε Μαθηματικά, Φυσική, Βιολογία, Αρχαία γίνονται όλο και πιο απαιτητικά και απαιτούν δυνατούς λύτες;  Και πόσο εύκολο είναι στον φτωχό μαθητή να ξεπεράσει τις συμπληγάδες αυτής της απόλυτης εξειδίκευσης χωρίς φροντιστηριακή βοήθεια, ώστε να συμμετέχει ισότιμα και με τις ίδιες πιθανότητες στη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων; Και εντέλει γιατί ένας στους δύο νέους της Ελλάδας και της Ισπανίας σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ ενώ κατέχει τέτοιο επίπεδο ακαδημαϊκής εκπαίδευσης είναι άνεργος;

 Ωστόσο ενώ η χώρα παράγει τους περισσότερους ποσοστιαία ακαδημαϊκά μορφωμένους πολίτες, εντούτοις δεν κατάφερε αυτό το συγκριτικό της πλεονέκτημα σε σχέση με τους υπόλοιπους εταίρους στην ευρωζώνη, να το χρησιμοποιήσει με τρόπο τέτοιο ώστε να αποτελέσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την παραγωγή εγχώριου πλούτου…
 Επί της ουσίας η επένδυση στην παιδεία στη χώρα μας είναι η πιο δαπανηρή στην Ευρώπη των 28 (για μία μέση οικογένεια με 2 παιδιά πάνω από 20 χιλιάδες ευρώ στα χρόνια της μαθητικής τους παιδείας στοιχίζουν φροντιστήρια μαζί με τις ξένες γλώσσες) με τη ελάχιστη δυνατή απόδοση, αφού η χώρα δεν έχει παραγωγικό μοντέλο για να την ενσωματώσει…


 Οι ψευτομορφωμένοι που αναφέρει ο νομπελίστας μας ποιητής στην αρχή και οι ημιμαθείς της απόλυτης εξειδίκευσης, αλλά με άγνοια σε βασικές αρχές της κοινωνικής παιδείας είναι όλοι εκείνοι που προέταξαν ως απόλυτο στόχο και σκοπό την ατομική διάκριση και αγνόησαν ότι το ζητούμενο στη χώρα είναι η ομαδική δουλειά και συνεργασία.

 Βάζοντας στον απόλυτο ανταγωνισμό εφήβους, τους αποξένωσαν και τώρα που έχει την ανάγκη η χώρα να τους βάλει να λειτουργήσουν ομαδικά, αδυνατούν να το πράξουν αφού στο dna τους από τα χρόνια ακόμη του δημοτικού τους ενσταλάξαμε την ατομική διάκριση έναντι της ομαδικής … Και τελικά απομακρύνοντάς τους από την παραγωγική διαδικασία τους ευνουχίσαμε αφού επιβιώνουν με το χαρτζιλίκι και τη σύνταξη του παππού.

 Στα μαθητικά μου χρόνια στη δεκαετία του ’80 ενθυμούμαι θέμα έκθεσης στις πανελλήνιες εξετάσεις την «άμιλλα ως παράγοντα αρωγής και ευδοκίμησης της κοινωνίας»…

 Έκτοτε πέρασε μία 20ετία και αναδείξαμε την άμιλλα - υποτίθεται την ευγενή ενώ επί της ουσίας ήταν ο πόλεμος του μοναχικού καβαλάρη εναντίον όλων- σε υπέρτατη αξία και ξεχάσαμε τη συνέργεια και τη συλλογική εργασία…
 Από την άλλη όμως την ίδια δεκαετία όπως σημειώνουν ο Θάνος βερέμης και Ιωάννης Κολιόπουλος στο βιβλίο τους «Νεώτερη Ελλάδα» :
«Η κατάργηση των πρότυπων δημόσιων σχολείων και ο πόλεμος εναντίον της αριστείας και των επίλεκτων (που σημειώθηκε στην περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80) ενοχοποίησε την αξιοκρατία σε κάθε βαθμίδα της δημόσιας διοίκησης. Ο κανόνας αυτός είχε δυσμενή επίδραση και στο αντιπροσωπευτικό σύστημα ώστε να έλκει η πολιτική ως επί το πλείστον τους ανεπάγγελτους, τους ανθρώπους του θεάματος και τους φοιτητές που κάνουν πολυετή καριέρα στα ΑΕΙ ως κομματικοί εκπρόσωποι. Είναι ενδιαφέρον ότι ο δημιουργός του ελληνικού  λαϊκισμού υπήρξε ο ίδιος γόνος επώνυμης πολιτικής οικογένειας, μαθητής του κολεγίου Αθηνών, απόφοιτος του Χάρβαρντ και καθηγητής στο Μπέρκλεϋ…».
 Λόγος και αντίλογος… Το γεγονός ότι η κοινωνία αχρήστεψε την αριστεία δεν σημαίνει ότι πρέπει να την καταδικάσει και στο πυρ το εξώτερο και να επαναφέρει τη μετριοκρατία. Αρκεί μόνο να την ενσωματώσει σε μία κοινή και συλλογική προσπάθεια. Αρκεί οι Έλληνες να συνεννοηθούμε και να συνεργαστούμε… Και αρκεί να κατανοήσουμε ότι Παιδεία, Υγεία και Ασφάλεια είναι δημόσια αγαθά και όχι φέουδο κομματικών στρατών που εναλλάσσονται στην εξουσία...